ایمان نورانیتی است که اگر در اندرون آدمی مستقر گردد او را به تسلیم محض در برابر خدا و وحی وادار می کند . می توان ایمان را به چراغ روشنی تشبیه کرد که در محدوده ای بزرگ قرار دارد و پرتو آن از همه پنجره ها و منفذ های آن قابل مشاهده است . آن چراغ هرچه پر نور تر باشد پرتو افشانی آن از منفذ ها بیشتر و درخشش آن بهتر خواهد بود .
(ادب فنای مقربان - آیه الله جوادی آملی - ج 1- ص 271 )
